Κομήτης του αιώνα ή απογοήτευση;

30 Μαρτίου 2013

Ο C/2012 S1 διακρίνεται στο κέντρο της εικόνας (18 Φεβρουαρίου 2013)

Όταν ο κομήτης C/2012 S1 (ISON) ανακαλύφθηκε από τον Βιτάλι Νέβσκι (Βίτμπεκ, Λευκορωσία) και τον Αρτιόμ Νοβίτσονοφ (Κοντόμπογκα, Ρωσία) στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2012, ο τύπος βιάστηκε να αναφερθεί στο κομήτη ως «το θέαμα του αιώνα». Ο κομήτης είχε τότε μέγεθος μόλις +18,8 πολύ αχνός για να εντοπιστεί ακόμη και με τηλεσκόπια με διάμετρο μισό μέτρο. Τότε βρισκόταν σε απόσταση ενός δισεκατομμυρίου χιλιομέτρων από τον Ήλιο, ανάμεσα στη τροχιά του Κρόνου και του Δία και πλησιάζε προς τον Ήλιο.

Οι εκτιμήσεις έκαναν λόγω ότι η τροχιά του θα τον φέρει σε απόσταση μόλις 1,1 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από την επιφάνεια του Ήλιο, σε μια περιοχή που η θερμοκρασία φτάνει το μισό εκατομμύριο βαθμούς Κελσίου, τις 28 Νοεμβρίου 2013. Από τη μεγάλη θερμότητα υπολογίστηκε ότι μεγάλο μέρος της επιφάνειας του κομήτη θα εξαχνωθεί με αποτέλεσμα να αποκτήσει πολύ μεγάλο φαινόμενο μέγεθος, συγκρίσιμο με αυτό της πανσελήνου, αν όμως ο κομήτης επιβιώσει και δεν καταστραφεί από τις συνθήκες που επικρατούν στο στέμμα του Ήλιου.

Παρόλα αυτά, ο κομήτης δεν συμπεριφερέται με τον αναμενόμενο τρόπο. Αντί να αυξάνει τη φωτεινότητά του με ένα σταθερό ρυθμό, κατί το οποίο σημαίνει ότι έχει μεγάλη πιθανότητα να επιβιώσει, το μέγεθος του C/2012 S1 έχει αυξηθεί από τον Οκτώβριο του 2012 μέχρι τα μέσα Μαρτίου του 2013 από +17,3 σε +15,5, μια αλλαγή πολύ μικρή για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διαστήμα.

Αυτό έχει θορυβήσει τους επιστήμονες και έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν φήμες ότι ο κομήτης τελικά θα κατακερματιστεί πριν φτάσει στον Ήλιο ή έχει υποστηριχτεί ότι τα πτητικά υλικά του κομήτη έχουν ήδη εξαντληθεί και έτσι όταν φτάσει στην ελάχιστη απόσταση από τον Ήλιο δεν θα είναι εντυπωσιακός, αλλά ένας σκοτεινός και μικρός βράχος.

Παρόλα αυτά, ο κομήτης εξακολουθεί να παραμένει μακριά από τον Ήλιο, περίπου 640 εκατομμύρια χιλιόμετρα, και η οποιαδήποτε πρόβλεψη για το μέλλον παραμένει επισφαλής.

Ο κομήτης έχει παρόμοια τροχιακά χαρακτηριστικά με τον μεγάλο κομήτη του 1680, ο οποίος ήταν ο πρώτος κομήτης που ανακαλύφθηκε μέσω τηλεσκοπίου, αλλά και το «πειραματόζωο» με το οποίο ο Ισαάκ Νεύτωνας επιβεβαιώσε τους νόμους του Κέπλερ για την κίνηση των ουρανίων σωμάτων. Πιθανόν οι δύο κομήτες προήλθαν από την διάλυση ενός μεγαλύτερου αντικειμένου.